29 juni

´s Morgens hebben we een vogelexcursie naar Ingólfshöfdi gemaakt. Ingólfshöfdi is een alleenstaande kaap (76 meter hoog) aan de kust (De eerste viking, Ingólfur Arnarson, die zich op IJsland vestigde bracht op Ingólfshöfdi zijn eerste winter door). Om daar te komen zijn we met een tractor en kar (wij met z´n allen op de kar natuurlijk) over een soort wad gereden. Op Ingólfshöfdi broeden vele vogels, waaronder de papegaaiduiker, grote jager, sterns en drieteenmeeuwen. Omdat we midden in het broedseizoen zaten, mochten we niet te lang stil staan om te voorkomen dat we  broedende vogels zouden verstoren. Gelukkig stimuleerde de vogels ons om door te lopen door aan te vallen als we te dichtbij hun nest kwamen.

Later op de dag zijn we naar de Svartifoss waterval gewandeld in het nationale park Skaftafell. De Svartifoss is 20 meter hoog en omgeven door basaltformaties. Na de wandeling naar de Svartifoss hebben we de stijgijzers onder gebonden en hebben we onder begeleiding van een ervaren gids op de Vatnajökull een gletsjerwandeling gemaakt. De Vatnajökull is de grootste ijskap van Europa, meer dan 8300 km² groot. De maximale dikte is 900 m, de gemiddelde dikte is 400 m.
Het weer was er inmiddels niet beter op geworden, het was gaan miezeren. Maar dat kon de pret niet drukken!

Deze slideshow vereist JavaScript.

28 juni

Een wandeling vanaf de 60 meter hoge skogafoss (waterval) gemaakt. Via het het zwarte strand van Dyrhólaey naar ons volgende overnachtingsadres gereden.

Vakantie IJsland, 27 juni 2010

Op 27 juni ben ik voor een 2 weekse vakantie naar IJsland vertrokken.
Na een voorspoedige vlucht van ongeveer 3 uur zijn we vanaf Keflavik vertrokken naar de Blue Lagoon. Een naar mijn idee iets te commercieel aangelegd meer dat gevuld wordt met het warme water van de Svartsengi warmwater en krachtcentrale. Daar wordt het water, dat extreem zout is, gebruikt om “gewoon” water te verwarmen. Het komt uit 1800 meter diepe bronnen en heeft dan een temperatuur van 70 graden. Een natuurlijk mengsel van mineralen, blauwwier en silicium vormt op de bodem een witte afzetting en geeft het water een typisch melkachtig lichtblauwe kleur.

Na het warm waterbad zijn we doorgereden naar Hella waar we de nacht hebben doorgebracht.

Een verhaal met een staartje…

Door Cyber

Een verhaal met een staartje en niet zo maar een staartje: MIJN staartje. Ik zat woensdagavond niets vermoedend met mijn harem aan het diner terwijl mijn vrouwtje druk in de weer was. Dat vrouwtje van mij is toch zo ontzettend lomp! Voordat ik het wist ging ze op mijn staart staan. Jongens wat deed dat pijn! Ik rende natuurlijk snel weg. Even later kwam ze mij zoeken, ik geloof dat ze nogal geschrokken was. Nou anders ik wel! Het bleef natuurlijk pijn doen en ik proefde dat het ook nog aan het bloeden was. Ik ben maar gaan slapen en deed alsof er niets aan de hand was. Je bent een stoere vent of je bent het niet, toch? Maar toen het vrouwtje donderdagochtend mijn staart wilde bekijken gaf ik haar daar echt de kans niet toe. Je denkt toch niet dat ik haar aan mijn pijnlijke staart laat zitten?

Dacht ik donderdag dat ik ergste wel gehad had, moest ik ´s avonds in de reismand mee op de fiets. Ja fijn hoor, met een pijnlijke staart al hobbelend op pad. Maar ik had geen keus 😦  Ik had eerst nog niet door waar ik heen ging, maar ineens wist ik het: ik ging naar de dierenarts! Wat er daarna allemaal met mij gebeurd is, is een beetje in een roes voorbij gegaan. Eerst gingen ze mijn staart een stuk kaal scheren en werd er verteld dat ik daar maar blijven moest. Dan konden ze de volgende dag kijken wat de schade was. Nou fijn hoor, laten ze me de hele nacht zonder eten alleen. Gelukkig was de pijn wel wat minder geworden. Daar had ik een injectie ofzo tegen gekregen.
Wat er de volgende dag gebeurd is ben ik vergeten.Volgens mij heb ik een tijd geslapen. In ieder geval mocht ik  gisterenavond weer mee in de reismand op de fiets, gelukkig nu naar huis. En thuis moesten al mijn vrouwen hard om mijn lachen. Ze zeggen dat mijn staart er zo raar uitziet. Nou moet ik toegeven dat ik mijn staart ook niet herken. Het lijkt wel een rare worm en volgens mij is hij ook korter geworden en dan doet het nog steeds pijn ook. Niet zo heel erg als in het begin, maar pijn doet het.  Ik snap er helemaal niets van maar mijn vrouwtje heeft mij een waarschuwing gegeven dat als ze nog eens op  mijn staart gaat staan ik alleen maar een gil moet geven en vooral moet blijven zitten. Ik zal er aan proberen te denken.

Een verhaal met een staartje…

door Petra

Zoals jullie misschien wel begrepen hebben ben ik woensdagavond op Cyber´s staart gaan staan. Hij was zo stom om zijn staart precies onder mijn voet te leggen. Eerst had ik niet door op wiens staart ik was gaan staan, maar aan het stukje staart dat onder mijn voet was achtergebleven was duidelijk van Cyber. Ik ben hem snel gaan zoeken want van de schrik was hij natuurlijk hard weggelopen. Op het eerste gezicht leek er niet veel aan de hand maar donderdagochtend zag ik dat het toch gebloed had en mocht ik echt niet aan zijn staart komen. Gelijk de dierenarts maar gebeld om een afspraak te maken. De dierenarts voelde dat de punt van Cyber´s staart hard geworden was, dat betekende dat er geen bloedsomloop meer in de punt van zijn staart was. Omdat het te pijnlijk was werd er besloten om vrijdag onder narcose te kijken of er nog iets te redden zou zijn. Cyber is daarom achter gebleven in de praktijk en gisteren hebben ze rustig kunnen kijken wat er aan te doen was. Jammer genoeg bleek de staartpunt helemaal ontveld te zijn en is er ongeveer 2-3 cm van zijn staart afgehaald. Nu heb ik 3 cm minder Cyber in huis lopen 😉
Ik heb Cyber gevraagd om een volgende keer dat er iemand op zijn staart gaat staan niet hard weg te lopen. Doordat hij wegliep werden huid en haar van zijn staart getrokken. Maar zelf kijk ik nu twee keer voordat ik mijn voeten verzet, stel je voor dat ik weer op een staart ga staan…

Au!

vreemde eend….

Terwijl de katten ze zien vliegen (de vogeltjes op het balkon :-)) zie ik een vreemde eend in de bijt (de Schie).
Tussen de vele “gewone” eenden, futen, meerkoetjes, diverse soorten meeuwen, aalscholvers en nijlganzen (en dan zal ik vast wel aan aantal vogels vergeten zijn) zag ik aan groep zwart met witte eenden. Die had ik nog nooit gezien! Ik heb de vogelgids erop nageslagen om te kijken wat voor vreemde vogels dit zijn. Eerst maar plaatjes kijken: ik vond ze erg veel op de kuifeend lijken. Daarna de omschrijving: volgens mijn vogelboek overwintert deze eend op ijsvrije binnenwateren, in grote, dichte troepen. Ik denk niet dat dit een grote, dichte troep is, maar het  gaat wel om ijsvrij water. Verder staat hij omschreven als een kleine eend, met kort lichaam, dunne hals en vrij grote kop met kuif op achterkruin. Die kuif is duidelijk te zien, erg groot zijn ze niet en de zwart/wit aftekening komt overeen met die van de tekening in mijn boek. Het kan niet missen: dit zijn kuifeenden.
Gisteren zag ik in de verte weer een zwart met witte eend tussen het gewone vogel volk. Mijn niet geoefende vogeloog registreerde dit als een kuifeend. Maar toen ik nog eens goed keek zag ik dat het niet echt leek op de kuifeenden die ik eerder gezien had. Daarom het vogelboek er maar weer bij gepakt en met een verrekijker eens even goed gekeken: een grote, zwart met witte eend, met een rode snavel waarvan de punt naar beneden wijst. Deze eend vergelijkend met de tekeningen in het boek: dit leek op een grote zaagbek. Volgens mijn boek trekt deze eend in de winter naar open water; weinig op zout water, soms in parkvijvers. Nu is de Schie geen parkvijver maar zout is het water in ieder geval niet, alhoewel ik dat nog nooit geproefd heb ;-). Ik vind dat dit een grote zaagbek is.


Mijn naslag werk: ANWB Vogelgids van Europa. Hier staan 850 vogelsoorten in beschreven met 3500 prachtige tekeningen. Gedetailleerde informatie over habitat, verspreidingsgebied, voorkomen in Nederland (en vaak in België), herkenning en geluid. Verspreidingskaartjes over broed- en wintergebieden en trekroutes. Van iedere soort alle gegevens overzichtelijk gerangschikt op één tekstpagina tegenover de afbeelingen.

En voor extra zekerheid met behulp van foto´s: de website van biopix.